دستان «تغییر اقلیم» در پشت پردهٔ محو تک درنای سیبری

به گزارش ایرنا، امید تک درنای سیبری 15 سال متوالی به تنهایی از سیبری به ایران و منطقه فریدونکنار می آمد تا زمستان خود را در این تالاب زیبا و پر از خوراکی بگذراند، از سال 1401 دارای یک یار از بلژیک شد؛ در واقع یکی از نگرانی های مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست این بود که با تلف شدن امید، مسیر پروازی غربی که به ایران ختم می شود از بین برود و کور شود از این رو با رایزنی های صورت گرفته با یک مرکز بین المللی پرورش درنا در بلژیک، موفق شدند یک درنای ماده را به ایران منتقل کنند که رویا نام گرفت.

رویا با رعایت پروتکل های بین المللی 6 بهمن ماه 1401 وارد منطقه فریدونکنار شد، بعد از آن مراسم آشنایی رویا با امید آغاز و در مدت زمان کوتاهی با هم جفت و جور شدند، با گذشت چند روز رفتارها و آواهای مخصوصی از سوی این 2 پرنده به گوش رسید که نشان می داد این 2 با هم آشنا شده اند، بعد از آن با مشاوره های بین المللی تصمیم بر رهاسازی رویا گرفته شد بر این اساس رهاسازی به طور تدریجی انجام و باعث شد تا امید بعد از 15 سال دوباره رقص و آواز را از سر بگیرد تا توجه رویا را به خود جلب کند، سپس هر دو به رقص درآمدند، این نزدیکی باعث شد تا مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست به زنده ماندن مسیر پروازی غربی امیدوار شوند.

روزها گذشت و این 2 پرنده در کنار هم به گشت و گذار در منطقه پرداختند، امید تلاش می کرد تا رویا را برای مهاجرت آماده کند، کم کم زمان مهاجرت نزدیک شد و همه امیدوار بودند که رویا در این مسیر طولانی امید را همراهی کند، بالاخره در 14 اسفند 1401 یعنی بعد از گذشت 34 روز از روزهای در کنار هم بودن این دو پرنده، سفرشان را آغاز کردند و هر دو به قصد سیبری، تالاب فریدونکنار را پشت سر گذاشتند، روزها گذشت اما خبری از آنها نبود تا اینکه در 21 اسفند یعنی 7 روز بعد از شروع مهاجرت، خبر رسید که رویا به تنهایی در تنکابن - یکی از شهرهای غربی مازندران - دیده شده است؛ این یعنی اینکه تلاش ها نتیجه نداد و امید دوباره تنها رفت؛ رویا ماند شاید امید بیاید اما بعد از آن امید نیامد و رویا در فریدونکنار تنها ماند.

رییس حیات وحش مازندران روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: امید و دیگر پرندگان مهاجر زمانی به مازندران می آیند که در نطقه مبدا برودت هوا امکان زندگی و دستیابی به غذا برایشان فراهم نباشد.

کوروس ربیعی ادامه داد: با لحاظ کردن اینکه امید با مرگ طبیعی تلف نشده باشد، گمانه زنی ها بر این است که شدت نداشتن سرما در فصول پاییز و زمستان پارسال باعث شد این پرنده قصد مهاجرت نکند و به تالاب فریدونکنار نیاید.

وی افزود: مبدا مهاجرت امید در سیبری و مقصد و ایستگاه پایانی مهاجرتش به جنوب دریای خزر فریدونکنار است و بسته به شرایط آب و هوایی مهاجرت و یا عدم مهاجرت این پرنده رقم می خورد.

رییس حیات وحش مازندران گفت: دامنه مسیر مهاجرت این نوع پرندگان متفاوت است و با توجه به میزان برودت هوا این موضوع اتفاق می افتد و شاید فصول سرد امسال آنچنان برودتی نداشته باشد و امید در ایستگاه های مسیر مهاجرتش فرود آید.

امید تک درنای سیبری پرنده ای برای زمستان گذرانی به تنهایی از سیبری به ایران می آمد و با این مهاجرت مسیر پروازی غربی به ایران را حفظ کرده بود امسال برای شانزدهمین سال به خاطر کاهش سوز سرما به آخرین استراحتگاه خود در تالاب فریدونکنار این خط پروازی با تهدید تعطیلی روبروشد

البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه 70 شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.

جمعیت گله غربی درناهای سفید سیبری در سال 1930 بیش از 200 قطعه برآورد شده بود که به دلایلی تعداد آن ها در سال 1385 به 2 قطعه درنای امید و آرزو کاهش یافت و با مرگ آرزو، «امید» آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سفید سیبری شد و در این سال ها به تنهایی به ایران مهاجرت می کند.